Τέσσερις εποχές διαδέχονται η μία την άλλη, συμπυκνώνοντας το άρωμα μιας ολόκληρης ζωής: ένα τεράστιο πιάνο που δεν παίζει ποτέ και εκατόν είκοσι οκτώ ζευγάρια παπούτσια κρυμμένα μέσα σ’ ένα δωμάτιο. Μπροστά στο παράθυρο, βαθυκόκκινες ντάλιες μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα, αφύσικα θα’ λεγε κανείς. Τρεις φωνές ξεδιπλώνουν την ιστορία τους: μια γυναίκα, ένας άντρας, ένας αφηγητής, ή μήπως ο ίδιος ο άντρας που ξαναγράφει τα γεγονότα; Παρελθόν και παρόν αναδύονται μέσα από παράλληλους μονολόγους και σιωπές. Παύσεις. Διαχωριστικές παύλες. Ζωές που σκάλωσαν πάνω σε μια λεπτομέρεια. Και μυστικά. Πολλά, ανομολόγητα. Άξαφνα, εμφανίζονται δύο απρόσκλητοι επισκέπτες. Ο κόσμος μετατοπίζεται. Οι σιωπές καταρρέουν. Αρχίζει η υπέρβαση. Δέσμιοι ενός χρόνου αβέβαιου, κυκλικού και ανέκκλητου, οι ήρωες μοιάζουν να αναζητούν διαρκώς τη φωνή τους, την ίδια τους την ύπαρξη σαν ανθρώπινες φιγούρες, αλλά και σαν πρόσωπα ενός κειμένου που επαναδιαπραγματεύεται τη μορφή της σύγχρονης μυθιστορίας.